بازی‌های ورزشی برای کودکان و راهنمایی‌های ایمنی

مشارکت در فعالیت‌های ورزشی و بازی‌های ورزشی به کودکان می‌تواند تمرین جسمانی را افزایش داده و به آن‌ها کمک کند تا مهارت‌ها را به دست آورده و اعتماد به نفس خود را بالا ببرند. همچنین، به کودکان آموزش می‌دهد که چگونه محرک‌های فوری را در خود کنترل کنند و این توانایی نه تنها در ورزش، بلکه در روابط اجتماعی نیز مفید است. همچنین، به کودکان کمک می‌کند تا دوستان جدید پیدا کنند و علاقه‌ها و روش زندگی صحیح را کشف کنند. آن‌ها را به رعایت قوانین و رفتار منصفانه آموزش می‌دهد و با برخورد با پیروزی و شکست آشنا می‌کند.

بازی‌های ورزشی برای کودکان و راهنمایی‌های ایمنی

یک نکته مهم دیگر این است که چاقی مفرط به یک مسئله اجتماعی در سراسر جهان تبدیل شده است. افرادی که با اضافه وزن یا چاقی بیش از حد روبرو هستند، با مشکلات سلامتی متعدد روبرو خواهند شد. اهمیت دادن به کشف لذت ورزش و بازی‌های ورزشی در سنین کمتر، و کاهش انگیزه برای انجام بازی‌های کم تحرک یا غیرفعال (مانند بازی با کامپیوتر)، در آینده به سلامت و بهبود وضعیت جسمانی کودکان کمک خواهد کرد. کارشناسان ورزش و روانشناسی کودکان توصیه می‌کنند که کودکان تا سن ۸ تا ۱۰ سالگی در ورزش‌های رقابتی سازمان‌یافته که در آن امتیاز محاسبه می‌شود و بزرگسالان در اجرای آن دخالت دارند، شرکت نکنند. زیرا اگر کودکان قبل از رسیدن به سنی که از نظر احساسی و فیزیکی آماده شده‌اند، در ورزش‌های رقابتی مشارکت کنند، احتمال ایجاد فشار روانی در دوران تمرین و زمان مسابقه و همچنین احساس ناامیدی از باخت بسیار بالا است و ممکن است منجر به ترک ورزش به صورت دائمی شود.

کودکان کم سن، به معنای کودکان زیر ۸ سال

باید به طور کاملاً آزاد در بازی، کشف و یادگیری مهارت‌هایی که از طریق پرتاب و گرفتن، ضربه زدن به توپ، بالا و پایین پریدن، دویدن و شنا کردن به دست می‌آیند، رفتار کنند و این مهارت‌ها را به شادی و سرخوردگی کردن نیکوترین روش آموزش ببینند. آشکار است که یادگیری این موارد به آن‌ها کمک می‌کند تا با اعتماد به نفس بیشتر وارد مرحله بعدی شوند. والدین می‌توانند نقش مهمی در بازی با کودکان ایفا کنند. باید به یاد داشت که کودکان قبل از یادگیری مفاهیم برد و باخت، به تمرین فراوان نیاز دارند. کودکان ۸ تا ۱۰ سال، بسته به میزان رشد خود، می‌توانند در مسابقات سازمان‌یافته شرکت کنند، مانند مسابقات داخلی در مدارس. با این حال، آن‌ها هنوز برای توسعه مهارت‌های خود به کمک نیاز دارند و باید یاد بگیرند که با همدیگری و شکست روبرو شوند. کودکانی که بیشتر اوقات شکست می‌بینند، به شکلی بیشتر از دیگران ممکن است به کنار گذاشتن ورزش تمایل داشته باشند. والدین و مربیان مدرسه باید مراقب باشند که با فراهم کردن محیط مناسب، به عنوان مثال، شرکت کودک در مسابقه‌ای که در آن بیشترین توانایی را دارد، امکانات برنده شدن و انگیزه را برای او فراهم کنند. این سنین، بهترین زمان برای اشتغال به ورزش‌های مختلف و انتخاب ورزش مورد علاقه از آن‌ها است.

کودکان و نوجوانان در سنین ۱۱ تا ۱۲ سال و بالاتر می‌توانند از رقابت در ورزش لذت ببرند و همچنان به یادگیری مهارت‌های جدید بپردازند. بعضی از کودکان در این گروه سنی استعداد و علاقه ویژه‌ای به یک ورزش خاص نشان می‌دهند و با راهنمایی مربیان در آن زمینه می‌توانند پیشرفت چشمگیری کنند. یک مهارت بسیار مهم در این سنین، یادگیری رفتار صحیح در زمان بازی و درک مفهوم برد و باخت است. اشتغال به ورزش در این سنین می‌تواند شامل شرکت در تیم‌های ورزشی و فرصت‌های رهبری گروه باشد. اما نکته مهم این است که نباید نوجوان را به انجام فعالیتی “وادار” کرد که فراتر از حدود آمادگی و توانایی جسمی و روحی او باشد. نوجوانانی که به هر دلیل علاقه‌ای به شرکت در ورزش‌های رقابتی تیمی ندارند، می‌توانند با هدایت مربیان و والدین خود به ورزش‌هایی مانند اسکیت، سوارکاری، دوچرخه‌سواری و موارد مشابه اشتغال داشته باشند.

برای لذت بردن از بازی‌های ورزشی، امنیت در ورزش کودکان بسیار مهم است

آنها باید با قوانین ایمنی آشنا شده و آنها را رعایت کنند، زیرا بیشتر آسیب‌ها از عدم رعایت این قوانین ناشی می‌شوند. برخی از ورزش‌ها نیازمند استفاده از تجهیزات ایمنی خاصی هستند، مانند کلاه ایمنی، مچ‌بند، زانوبند و غیره. با راهنمایی مربی، می‌توانید این تجهیزات را تهیه کنید و فراموش نکنید که آنها باید تازه و به اندازه مناسب باشند. محیط بازی کودکان باید ایمن باشد و از عوامل خطر آفرین دوری کند. گرم کردن بدن قبل از شروع ورزش و خنک کردن آن پس از آن بسیار اهمیت دارد و به کاهش خستگی و درد عضلانی کمک می‌کند. کودکان کوچک نباید در ورزش‌هایی شرکت کنند که ممکن است رشد استخوان‌ها، عضلات و مفاصل آنها را مختل کند یا به این اجزا صدمه وارد کند. بهترین روش پرداختن به ورزش‌ها، انجام تنوعی از فعالیت‌ها است که بر روی یک اندام متمرکز نباشند و مدت طولانی نباشند. بهترین حالت در بازی و ورزش کودکان زمانی است که با همسالان یا کودکانی با قد و قواره مشابه خود باشند.

به دلیل اینکه بدن کودکان نسبت به بزرگسالان سریع‌تر گرم و سرد می‌شود، آنها نباید:

به ورزش هایی بپردازید که طول آنها بیش از ۳۰ دقیقه باشد.
در هوای بسیار گرم (بالای ۳۰ درجه سانتیگراد) از ورزش و بازی خودداری کنید.
هنگام شنا، از مدت طولانی در آب سرد خودداری کنید. کودکان عموماً نمی‌دانند که کی به نوشیدن آب نیاز دارند و قبل از احساس تشنگی، آب مورد نیاز دارند. آنها باید قبل، بعد و در طول ورزش و بازی آب بنوشند. همچنین، در هوای گرم، کودکان به استفاده از کرم‌های ضدآفتاب و کلاه با لبه نیاز دارند.

آسیب‌های روحی نیز نباید نادیده گرفته شوند. همواره از این اطمینان حاصل کنید:

• کودک را مجبور نکنید که کاری را انجام دهد که قادر به انجام آن نیست یا از انجام آن وحشت دارد.
• کودک را به خاطر انجام ندادن یا نکردن درست کار، مقصر ندانید و او را مورد انتقاد و تمسخر قرار ندهید.
• هیچ کس، از جمله بازیکنان، مربیان یا تماشاگران، نباید بر سر کودک فریاد بزند و او را متهم کند.
• آسیب‌های ورزشی در مورد کودکان باید با دقت بیشتری درمان شوند تا اخلالی در رشد آنها ایجاد نشود و آنها به هیچ وجه معلولیت یا ناتوانی تبدیل نشوند.
• از فعالیت‌هایی که حالت نشسته دارند، مانند تماشای تلویزیون، استفاده از کامپیوتر و بازی‌های کامپیوتری، پرهیز کنید. کودک را نباید بیش از ۲ ساعت در مقابل صفحه تلویزیون و کامپیوتر قرار دهید.
• از ورزش‌های دنباله‌دار استفاده کنید، زیرا این نوع ورزش‌ها باعث می‌شوند که کودک فعالیت‌های ورزشی و فیزیکی خود را پیگیری کند.

دیدگاه مثبتی نسبت به ورزش کودک ایجاد کنید. در صورت پیروزی در رقابت‌ها، او را تحسین کنید و اگر کودکی بوده که تمایلی به ورزش نداشته ولی در حال حاضر رفتارهای بسیار خوبی را برای ورزش پیدا کرده است، او را تشویق کنید. همچنین، برای کودک خود به عنوان یک الگو عمل کنید. بودن الگو برای کودک، بهترین راه برای تشویق او به ورزش است.