معرفی انواع تار عضلانی و ویژگی‌های آن‌ها

تمام تارهای عضلانی به یکدیگر شبیه نیستند. عضلات اسکلتی شامل تارهایی با سرعت کوتاه شدن و قدرت متفاوت هستند، که به عنوان تارهای نوع I و نوع II شناخته می‌شوند. تارهای نوع I یا تارهای کند تنش، زمانی حدود ۱۱۰ میلی‌ثانیه طول می‌کشد تا به اوج تنش خود برسند. از سوی دیگر، تارهای نوع II یا تارهای تند تنش، می‌توانند در حدود ۵۰ میلی‌ثانیه به اوج تنش برسند. در حالی که استفاده از عبارت‌های “کند تنش” و “تند تنش” همچنان رایج است، اما در حال حاضر، دانشمندان ترجیح می‌دهند از عبارت‌های “نوع I” و “نوع II” استفاده کنند.

تنوع تارهای عضلانی نوع II و تقسیم‌بندی آن‌ها

اگرچه تاکنون فقط یک نوع از تارهای نوع I شناخته شده است، اما تارهای نوع II قابل تقسیم‌بندی هستند. دو نوع اصلی تارهای نوع II شامل تارهای تند تنش نوع a و تارهای تندتنش نوع x می‌باشند. تارهای نوع II در انسان به طور تقریبی معادل تارهای نوع II در حیوانات هستند. در تصویر، تارهای نوع I با رنگ سیاه نشان داده شده‌اند، در حالی که تارهای نوع II بدون رنگ هستند و تارهای نوع II به رنگ خاکستری ظاهر می‌شوند. هر چند در این تصویر نوع سومی از تارهای تند تنش، به نام نوع C، مشخص نشده است.

تنوع تارهای نوع II و تفاوت بین آن‌ها

تفاوت‌های کامل بین تارهای نوع II. a، II. x و II. c به طور دقیق مشخص نشده است، اما باور بر این است که تارهای نوع II. a بیشترین تناوب فراخوانی را دارند. با این حال، تناوب فراخوانی تارهای نوع I بیشتر از تارهای نوع II. a است. استفاده از تارهای نوع II. c نیز کمتر از سایر نوع‌ها است. به طور میانگین، بیشتر عضلات از ۵۰ درصد تارهای نوع I و ۲۵ درصد تارهای نوع II. a تشکیل شده‌اند. ۲۵ درصد باقی‌مانده اغلب شامل تارهای نوع II. x هستند، همراه با ۱ تا ۳ درصد تارهای نوع II. c. با توجه به کمبود اطلاعات کافی، درباره تارهای نوع II. c بحث بیشتری صورت نمی‌گیرد. درصد دقیق تنوع تارها در عضلات مختلف و در افراد مختلف متفاوت است و اعداد ارائه شده متوسط هستند. این تنوع گسترده در ورزشکاران به طور واضح مشهود است.

ویژگی‌های متمایز تارهای نوع I و II و نقش آنها در فعالیت جسمانی

تارهای عضلانی انواع مختلف، نقش‌های متفاوتی در فعالیت جسمانی ایفا می‌کنند و این نقش‌ها تا حد زیادی به ویژگی‌های متفاوت آنها مربوط می‌شود. یکی از تفاوت‌های مهم بین تارهای نوع I و II، سرعت انقباض آنها است. این تفاوت اساساً به دلیل شکل‌های متفاوت ATP میوزین است. ATP. ase یک آنزیم است که ATP را تجزیه کرده و انرژی مورد نیاز برای انقباض یا انبساط تار عضلانی را آزاد می‌کند. تارهای نوع I دارای شکل آهسته‌ای از ATP. ase میوزین هستند، در حالی که تارهای نوع II دارای شکل سریع آن می‌باشند. در پاسخ به یک محرک عصبی، ATP در تارهای نوع II به طرز چشمگیری سریع‌تر از تارهای نوع I تجزیه می‌شود. به این ترتیب، پل‌های ارتباطی در تارهای نوع II قادر به چرخش سریع‌تری هستند.