همه چیز در مورد عفونت ادراری علل، علائم، تشخیص و درمان

عفونت ادراری (UTI) یک عفونت شایع است که دستگاه ادراری را تحت تاثیر قرار می‌دهد. این عفونت معمولاً توسط باکتری‌ها ایجاد می‌شود و می‌تواند هر قسمتی از دستگاه ادراری از جمله مجرای ادرار، مثانه، حالب و کلیه‌ها را درگیر کند.

و این عفونت بیشتر در قسمت تحتانی دستگاه ادراری و مجرای ادراری وجود دارد. و طبق آمار 50 درصد زنان بیشتر از مردان به عفونت ادراری مبتلا می شوند. و این عفونت ممکنه دردناک باشد و اگر به کلیه ها سرایت کند می تواند عواقب بدی را به همراه داشته باشد.

در این مقاله به بررسی جامع عفونت ادراری از جمله علل، علائم، تشخیص و روش‌های درمان آن می‌پردازیم.

علل عفونت ادراری

علت اصلی عفونت ادراری ورود باکتری‌ها به دستگاه ادراری است. باکتری اشریشیا کلی (E. coli) شایع‌ترین عامل ایجاد عفونت ادراری است.

عوامل دیگری که می‌توانند خطر ابتلا به عفونت ادراری را افزایش دهند عبارتند از:

• آناتومی دستگاه ادراری: زنان به دلیل کوتاه‌تر بودن مجرای ادرار نسبت به مردان، بیشتر مستعد ابتلا به عفونت ادراری هستند.
• فعالیت جنسی: فعالیت جنسی می‌تواند باکتری‌ها را به مجرای ادرار وارد کند.
• مسدود شدن مجاری ادراری: سنگ کلیه، تومور یا بزرگ شدن پروستات می‌توانند جریان ادرار را مسدود کرده و خطر عفونت را افزایش دهند.
• سیستم ایمنی ضعیف: افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، بیشتر مستعد ابتلا به عفونت هستند.
• استفاده از کاتتر ادراری: استفاده طولانی مدت از کاتتر ادراری خطر عفونت را افزایش می‌دهد.

علائم عفونت ادراری

علائم عفونت ادراری بسته به محل عفونت می‌تواند متفاوت باشد و همچنین بسته به سن، جنسیت و در چه بخشی این عفونت وجود دارد متغیر است. و ممکنه در بعضی از مواقع هیچ علایمی نداشته باشد و یکدفعه بروز کند.

برخی از شایع‌ترین علائم عبارتند از:

• سوزش و درد هنگام ادرار کردن: یکی از شایع‌ترین علائم عفونت ادراری است.
• تکرر ادرار: احساس نیاز مکرر به ادرار کردن حتی اگر مثانه پر نباشد.
• احساس فوریت در ادرار کردن: احساس ناگهانی و شدید برای ادرار کردن.
• ادرار دردناک: ادرار ممکن است به رنگ قرمز، صورتی یا قهوه‌ای تغییر کند و حاوی خون باشد.
• بوی بد ادرار: ادرار ممکن است بوی نامطبوع داشته باشد.
• تب و لرز: در عفونت‌های شدید، ممکن است تب و لرز نیز رخ دهد.
• درد در ناحیه زیر شکم: درد در ناحیه مثانه یا قسمت پایین کمر.

تشخیص عفونت ادراری

برای تشخیص عفونت ادراری، پزشک معمولاً آزمایش ادرار را تجویز می‌کند. در این آزمایش، نمونه ادرار از نظر وجود باکتری و گلبول‌های سفید بررسی می‌شود.

همچنین، ممکن است آزمایش کشت ادرار نیز انجام شود تا نوع باکتری عامل عفونت مشخص شود. در برخی موارد، ممکن است آزمایش‌های تصویربرداری مانند سونوگرافی یا سی‌تی‌اسکن برای بررسی دستگاه ادراری انجام شود.

درمان عفونت ادراری

درمان عفونت ادراری معمولاً با استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها انجام می‌شود. نوع و مدت زمان مصرف آنتی‌بیوتیک به نوع باکتری عامل عفونت، شدت عفونت و وضعیت بیمار بستگی دارد. علاوه بر آنتی‌بیوتیک‌ها، درمان‌های خانگی مانند نوشیدن آب فراوان نیز به بهبود علائم کمک می‌کند.

درمان‌های خانگی برای عفونت ادراری

• نوشیدن آب فراوان: آب به دفع باکتری‌ها از دستگاه ادراری کمک می‌کند.
• کاهش مصرف کافئین و الکل: این مواد می‌توانند باعث تحریک مثانه شوند.
• تغییر رژیم غذایی: مصرف غذاهای اسیدی مانند مرکبات می‌تواند علائم را بدتر کند.
• استفاده از کمپرس گرم: قرار دادن کمپرس گرم روی ناحیه شکم می‌تواند به کاهش درد کمک کند.

عوارض عدم درمان عفونت ادراری

اگر عفونت ادراری درمان نشود، می‌تواند به قسمت‌های بالایی دستگاه ادراری مانند کلیه‌ها گسترش یابد و باعث عفونت کلیه شود. عفونت کلیه می‌تواند عوارض جدی مانند سپسیس (عفونت خون) را به دنبال داشته باشد.

پیشگیری از عفونت ادراری

برای پیشگیری از عفونت ادراری، می‌توانید اقدامات زیر را انجام دهید:

• نوشیدن آب به مقدار کافی: آب به شستشوی دستگاه ادراری کمک می‌کند.
• تخلیه کامل مثانه: پس از ادرار کردن، مثانه خود را به طور کامل تخلیه کنید.
• تمیز کردن ناحیه تناسلی از جلو به عقب: این کار از ورود باکتری‌ها به مجرای ادرار جلوگیری می‌کند.
• تعویض لباس زیر نخی: لباس زیر نخی به تهویه هوا کمک می‌کند.
• پرهیز از دوش گرفتن با آب داغ و طولانی مدت: آب داغ می‌تواند باعث تحریک پوست و افزایش خطر عفونت شود.