عواملی که توجیه مصرف بی‌کربنات سدیم و سیترات را تشکیل می‌دهند
گلیکولیز بی هوازی به عنوان منبع اصلی تولید انرژی برای فعالیت‌های بیشینه به مدت ۲۰ تا ۳۰ ثانیه، بسیار مهم است. ظرفیت کلی این سیستم توسط اسیدیته محیط سلول، تجمع لاکتات و یون‌های هیدروژن محدود می‌شود. بنابراین، اگر بتوانیم ظرفیت بافری اسیدیته را افزایش دهیم و محیط را در سطح مناسبی بازگردانی کنیم، احتمالاً می‌تواند […]
گلیکولیز بی هوازی به عنوان منبع اصلی تولید انرژی برای فعالیت‌های بیشینه به مدت ۲۰ تا ۳۰ ثانیه، بسیار مهم است. ظرفیت کلی این سیستم توسط اسیدیته محیط سلول، تجمع لاکتات و یون‌های هیدروژن محدود می‌شود. بنابراین، اگر بتوانیم ظرفیت بافری اسیدیته را افزایش دهیم و محیط را در سطح مناسبی بازگردانی کنیم، احتمالاً می‌تواند منجر به بهبود عملکرد شود. از سال ۱۹۳۰ به بعد مشخص شده است که مواد غذایی که باعث کاهش pH خون می‌شوند (مانند نمک‌ها) تأثیر منفی بر تمرینات با شدت بالا (بیشینه) دارند، در حالی که موادی که باعث ایجاد یک محیط باز در بدن می‌شوند، منجر به بهبود عملکرد می‌شوند. بی‌کربنات سدیم و سیترات دو ماده هستند که ظرفیت بافری را افزایش می‌دهند.
ورزشکاران از حدود ۷۰ سال پیش از روش‌های بارگیری بی‌کربنات استفاده می‌کنند.
بر اساس تحقیقات انجام شده، مصرف 0.3 گرم بر کیلوگرم وزن بدن،
1 تا 2 ساعت قبل از تمرین یا مسابقه توصیه می‌شود (تقریباً 3 تا 4 قاشق چایخوری). بارگیری کربوهیدرات به طور معمول برای سلامتی فرد خطری ندارد، اگرچه برخی افراد ممکن است پس از مصرف آن از ناراحتی های سیستم گوارشی رنج ببرند. یک راهکار توصیه شده برای جلوگیری یا کاهش ناراحتی های سیستم گوارشی، مصرف آب به مقدار زیاد (1 لیتر یا بیشتر) همراه با مصرف کربوهیدرات است. برای سدیم سیترات نیز دوز 0.3-0.5 گرم بر کیلوگرم وزن بدن توصیه می‌شود. استفاده از این ماده در انسان محدودیتی ندارد (اما برای اسب به عنوان دوپینگ محسوب می‌شود).
بنابراین، بارگیری سدیم سیترات می‌تواند یک استراتژی مفید برای ورزشکاران در رشته‌های ورزشی با شدت نزدیک به حداکثر و مدت زمان 1 تا 7 دقیقه باشد (مانند شنا 100 و 400 و دویدن 400 تا 1500 متر). تحقیقات اصلی تمرکز خود را بر تعیین حداقل دوز موثر و کاهش ناراحتی‌های ناشی از بارگیری کربوهیدرات داشته و هم در دوره‌های کوتاه مدت و هم در دوره‌های طولانی مدت بارگیری کربوهیدرات مورد بررسی قرار گرفته است. در یک تحقیق اثرات بارگیری بی‌کربنات برای 5 روز با دوز 500 میلی‌گرم مورد بررسی قرار گرفت، که نشان داد مصرف بی‌کربنات علاوه بر افزایش pH بازی پلاسما، عملکرد در دویدن در 2 روز پس از قطع مصرف بی‌کربنات را افزایش می‌دهد. به طور کلی، نتایج مطالعات نشان می‌دهد که بارگیری بی‌کربنات یا سیترات تأثیر متوسطی بر عملکرد دارند. (منبع: McNaughton، 1999)
هیچ دیدگاهی درج نشده - اولین نفر باشید